بيانات مقام معظم رهبري در حمايت از كار و سرمايه‌ ايراني

بيانات در ديدار كارگران و فعالان بخش توليد كشور

ما سال گذشته گفتيم حمايت از كار و سرمايه‌ي ايراني. اين قضيه كه در يك سال تمام نميشود. حالا دوستان و مسئولان گزارشهائي ميدهند كه اين كارها انجام گرفته است؛ خيلي خوب، خداوند به هر كاري كه با نيت صحيح انجام ميگيرد، بركت بدهد؛ ولي بايد كار به صورت جدي و محوري دنبال شود؛ اين به عهده‌ي همه‌ي مردم است. اين فرهنگ‌سازي كه عرض كرديم، يك بخش مهمش اينجا است.

ما گفتيم: توليد داخلي؛ كار ايراني، سرمايه‌ي ايراني. اين معنايش اين است كه زرق و برق نامهاي فرنگي چشمها را به خودش جلب نكند. همه بدانند كه اين محصولي كه دارند ميخرند، ميتواند يك كارگر ايراني را برخوردار كند؛ ميتواند او را محروم كند، يك كارگر خارجي را برخوردار كند. البته ما همه‌ي بشريت را دوست داريم، اما خب كارگر ايراني دارد براي سربلندي اين كشور تلاش ميكند؛ جزو مغتنم و عزيز پيكره‌ي اين ملت است؛ او را بايد تأييد كرد، او را بايد تقويت كرد. بعضي‌ها اين را نميفهمند و درك نميكنند، يا برايشان نشانه‌ي توليد ايراني و توليد خارجي فرق نميكند؛ يا حتّي بعكس، به جاي اينكه دنبال نشانه‌ي توليد ايراني بگردند، دنبال نشانه‌هاي توليد خارجي ميگردند؛ اين انحراف است، اين خطا است. همه‌ي مردم مخاطب اين بيانند.
من تأكيد ميكنم، اصرار ميكنم، از همه‌ي ملت ايران درخواست ميكنم، برويد به سمت مصرف توليدات داخلي؛ اين كار كوچكي نيست، اين كار كم‌اهميتي نيست؛ اين يك كار بزرگ است. البته دستگاه‌هاي حكومتي و دولتي - دولتي به معناي عام - در اين جهت وظيفه‌ي مضاعف دارند. فلان وزارتخانه، فلان سازمان، فلان اداره وقتي ميخواهد جنس داخليِ خودش را تأمين كند، مطلقاً بايد از جنس خارجي استفاده نكند؛ بروند سراغ توليدات داخلي. البته از اين طرف هم از توليد كننده‌ي داخلي - چه آن مدير، چه آن كارگر، چه آن سرمايه‌گذار - خواسته ميشود و اصرار ميشود كه كار را تميز، درست و كامل ارائه دهند. هر دوي اينها اشاره‌ي اسلام و دستور دين مقدس ما است. استحكام كار را خدا از ما خواسته است، احترام به كارگر را هم خدا از ما خواسته است؛ امنيت زندگي و شغلي كارگر را خدا از ما خواسته است، امنيت سرمايه را هم خدا از ما خواسته است.

آنچه را كه ما در سال ۹۲ در پيشِ‌ رو داريم، باز عمدتاً در دو عرصه‌ي مهم اقتصاد و سياست است. در عرصه‌ي اقتصاد، به توليد ملي بايد توجه شود؛ همچنان كه در شعار سال گذشته بود. البته كارهائي هم انجام گرفت؛ منتها ترويج توليد ملي و حمايت از كار و سرمايه‌ي ايراني، يك مسئله‌ي بلند‌مدت است؛ در يك سال به سرانجام نميرسد. خوشبختانه در نيمه‌ي دوم سال ۹۱ سياستهاي توليد ملي تصويب شد و ابلاغ شد ــ يعني در واقع اين كار ريل‌گذاري شد ــ كه بر اساس آن، مجلس و دولت ميتوانند برنامه‌ريزي كنند و حركت خوبي را آغاز كنند و ان‌شاءالله با همت بلند و با پشتكار پيش بروند.

ما بر روي توليد داخلي تكيه كرديم؛ هم در اول امسال و در شعار سال، هم در صحبتهائي كه در طول اين چند ماه از اول سال انجام گرفته. خب، توليد داخلي احتياج دارد به مصرف داخلي؛ اين به عهده‌ي مردم است. مصرف خودمان را بايد از توليدات خودمان انتخاب كنيم. اينكه كساني همه‌اش دنبال ماركها و برندهاي خارجي و اسمهاي خارجي باشند، خطاست؛ فرونشاندن يك هوس شخصي است، اما ضربه‌زدن به يك كار عمومي و اصلي است. مصرف داخلي، توليد داخلي را افزايش ميدهد؛ توليد داخلي كه افزايش پيدا كرد، همين مشكلاتي كه آقاي امام جمعه‌ي محترم گفتند، برطرف ميشود؛ بيكاري برطرف ميشود. توليد كه رونق بگيرد، يعني تورم كم بشود، گراني كم بشود، اشتغال افزايش پيدا كند؛ اينها همه به هم متصل است. يك سر اين قضيه دست ما مردم است، كه مصرف خودمان را چگونه انتخاب كنيم.
به هر حال وظائف زياد است، اما توفيقات الهي هم بسيار زياد است.

ما از اين گردنه‌ها عبور خواهيم كرد. ملت ما چابكتر و شجاع‌تر و تواناتر از اين است كه در بين اين راهها بماند. سي و سه سال است كه ما داريم در اين مشكلات طي طريق ميكنيم؛ روزبه‌روز هم عضلات ما قوي‌تر، آمادگي ما بيشتر، تجربه‌ي ما گرانبهاتر شده. ما كه گير نميكنيم، شما گير ميكنيد. شما با جلب نفرت ملت ايران، براي خودتان مشكل درست ميكنيد. اينها اشتباه ميكنند. ملت ايران از اينها عبور خواهد كرد. البته شرطش همين است: ملت، آحاد گوناگون مردم، ايستادگي‌شان، پاي كار بودنشان، ثباتشان، هشياري‌شان،
‌شناسي‌شان، به جاي خود، مثل همه‌ي دورانهاي بعد از انقلاب تا امروز باشد؛ مسئولين هم به وظائفشان عمل كنند؛ مطمئناً آنچنان كه آرزوي مردم است، قضايا پيش خواهد رفت؛ اين مشكلات اقتصادي هم برطرف خواهد شد.
البته اساس قضيه، امروز عبارت است از توليد ملي. علاج اصلي و بنياني، عبارت است از توليد ملي؛ هماني كه ما در شعار سال عرض كرديم: توليد ملي، كار و سرمايه‌ي ايراني. گراني را اين از بين ميبرد، توليد را اين افزايش ميدهد، اشتغال را اين به وجود مي‌آورد، بيكاري را اين از بين ميبرد، سرمايه‌هاي ملي را به كار مي‌اندازد، روحيه‌ي استغناء ملت ايران را تقويت ميكند. مسئولين كشور در سطوح مختلف بايد هرچه ميتوانند، به مسئله‌ي توليد ملي توجه كنند. البته خطاب ما در درجه‌ي اول به مسئولين درجه‌ي يك است در سطوح بالاي كشوري؛ چه در مجلس، چه در دولت؛ ليكن سطوح بعدي، سطوح پائيني، سطوح استاني، همه بايد توجه كنند.
در اين استان، مثل استانهاي ديگر، توجه مسئولين - چه نمايندگان مجلس، چه نمايندگان دولت - بايد به رفع مشكلات مردم باشد؛ كه در درجه‌ي اول، همين مسئله‌ي توليد و به‌كارگيري امكانات بومي است. مطمئناً در اين استان، با وجود آب، با وجود زمين حاصلخيز، با وجود طبيعت مستعد كشاورزي، با وجود دامداري غني كه توانسته نيازهاي بسياري را در خارج از اين استان هم برآورده كند، با وجود صنايعي كه ميتواند پائين‌دستي‌هاي زيادي داشته باشد - صنايع بزرگي در اين استان هست كه پائين‌دستي‌هاي اين صنايع ميتواند مورد توجه قرار بگيرد - اشتغال و توليد و شور و نشاط مردمي افزايش پيدا خواهد كرد. اينها چيزهائي است كه بايد مورد اهتمام مسئولين اين استان باشد.

آنچه كه به نظر من مهم است، اين است كه براي قشرهاي ضعيف، مشكلات اقتصادي‌‌اي وجود دارد؛ اين را بايد برطرف كنيد. حالا بخشي از اين مشكلات، ناشي از تورم است. ما در كشور كمبود كالا نداريم؛ خوشبختانه كالاهاي گوناگونِ مورد نياز مردم در كشور فراوان يافت ميشود؛ ليكن مسئله‌‌ي گراني و كاهش قدرت خريد وجود دارد؛ اين را بايد علاج كنيد؛ اين به عهده‌‌ي بخشهاي مختلف اقتصادي است؛ يعني هم بخشهاي ستاديِ اقتصادي، هم بخشهاي عملياتيِ اقتصادي - مثل وزارت صنعت و معدن و تجارت، وزارت جهاد كشاورزي، بخشهاي ديگر - كه بايد به طور جد ان‌‌شاءالله اين را دنبال كنند.
آن كساني كه از لحاظ اقتصادي صاحبنظرند، چه در درون دولت، چه در بيرون دولت، به بنده ميگويند كه اين مسئله مربوط به افزايش نقدينگي است؛ يعني افزايش نقدينگي را مهمترين عامل ميدانند. اين را ما فقط از كساني كه بيرون دولتند، نميشنويم، بلكه كساني هم كه در درون دولتند، وقتي از آنها سؤال ميكنيم، همين را به ما ميگويند و گزارش ميدهند. بايد راهي پيدا كنيد كه نقدينگيِ افزايش‌‌يافته كنترل شود. خب، اين روشن است؛ اگر در مقابل نقدينگي توليد وجود داشته باشد، كالا وجود داشته باشد، كمبود وجود نداشته باشد، مشكلي را ايجاد نميكند؛ اگر چنانچه نه، نقدينگي بيش از توليد كالا در داخل يا به شكل درستِ واردات بود، طبعاً مشكل ايجاد ميكند.
خب، عوامل نقدينگي هم زياد است. همين يارانه‌‌هاي نقدي كه داده ميشود - كه براي قشرهائي كار مفيدي هم بوده - خودش افزايش نقدينگي ايجاد ميكند. همين كارهاي عمراني‌‌اي كه شما ميكنيد - كه اينها ديربازده است - اينها بلاشك افزايش نقدينگي ايجاد ميكند. همين مسئله‌‌ي مسكن مهر كه صحبت شد، يا همين طرحهاي نيمه‌‌تمام را كه افزايش ميدهيد، اين كاري كه در دولت دارند ميكنند - كه كار خوبي هم هست و لازم هم هست - خود اينها ايجاد افزايش نقدينگي ميكند. براي اين مسئله بايد راهكار پيدا كنيد. شما افراد صاحب علمي هستيد، صاحب تجربه هستيد، دستتان در كار است؛ براي اينها راه پيدا كنيد. اين نقدينگيِ افزايش‌‌يافته را هدايت كنيد به سمت مراكزي كه كمك كند به گشايش كار مردم؛ مثل توليد.